Obowiązek pozostawania pod opieką medyczną w czasie ciąży w celu uzyskania tzw. „becikowego” nie dotyczy kobiet, które były w ciąży w okresie zawieszenia stosowania przepisów wprowadzających ten wymóg. Przeciwna wykładnia prowadziłaby do naruszenia zasady niedziałania prawa wstecz.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję organów I i II instancji odmawiające przyznania jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia dziecka tzw. „becikowego” z powodu braku zaświadczania o pozostawaniu przez matkę pod opieką medyczną od 10-go tygodnia ciąży (wyrok z 29 sierpnia 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 499/13).
Organy administracji odmawiały przyznania wnioskodawcy posiadającemu w Polsce ochronę uzupełniającą tzw. „becikowego” wskazując, że zapomoga przysługuje, jeżeli kobieta pozostaje pod opieką lekarską nie później niż od 10 tygodnia ciąży. Ze zgromadzonej dokumentacji wynika natomiast, że matka dziecka pozostawała pod opieką lekarską od 12 tygodnia ciąży do porodu. Organy nie uwzględniły natomiast, że w okresie, gdy upływał 10-ty tydzień ciąży, obowiązek pozostawania pod opieką lekarską w celu uzyskania tzw. „becikowego” był zawieszony (art. 3 ustawy z dnia 5 marca 2010 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. Nr 50, poz. 301)). W tym okresie tzw. „becikowe” do dnia 31 grudnia 2011 r. przysługiwało po przedstawieniu zaświadczenia lekarskiego lub zaświadczenia wystawionego przez położną, potwierdzającego, co najmniej jedno badanie kobiety w okresie ciąży przez lekarza ginekologa lub położną. Tym samym jakkolwiek już w dniu porodu obowiązek pozostawania pod opieką medyczną od 10-go tygodnia ciąży istniał, nie można było wymagać od matki dziecka, aby w 10-tym tygodniu ciąży zastosowała się do przepisów, których stosowanie było zawieszone. Stanowiłoby to naruszenie zasady niedziałania prawa wstecz.
Argumentację tę podzielił WSA w Warszawie. Tożsame stanowisko zostało uprzednio zaprezentowane przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie (wyrok z dnia 26 czerwca 2012 r. sygn. akt II SA/Ol 397/12). WSA w Warszawie nie podzielił natomiast stanowiska SIP, że w sprawie doszło do naruszenia konstytucyjnej zasady równego traktowania (art. 32 Konstytucji), poprzez zastosowanie przepisu do osób ubiegających się o status uchodźcy, których dostęp do opieki medycznej, w tym również ginekologicznej jest wieloetapowy i znacznie bardziej ograniczony w porównaniu z wszystkimi innymi osobami korzystającymi z publicznej opieki zdrowotnej w Polsce. Sąd uznał iż niestosowanie owego przepisu do osób w procedurze uchodźczej prowadziłoby do nieuzasadnionego polepszenia ich sytuacji w stosunku do pozostałych beneficjentów polskiej służby zdrowia.